Openingswoord door Johanna van Roode bij de expositie ‘Zoals het landschap’ in Galerie Mikst Media in Woudrichem, 5 mei 2013.
Welkom
Nederland is plat, om met het intrappen van deze open deur te beginnen. Rivieren vormen hier een delta. Het horizontale overheerst. Heftige romantische taferelen als in de Alpenlanden kennen wij niet. De diagonaal is ons vreemd. Wij zijn opgegroeid met de horizon. De verticaal kennen we wel. Want we hebben grote steden met hoge gebouwen. En bossen natuurlijk.
Kees, je hebt de aardbol goed verkend. Gereisd naar o.a. het verre Oosten, Zuid Amerika. Veel steden, bossen en bergen gezien, indrukken opgedaan, veel gefotografeerd. Je bent goed in observeren. Je weet ook heel goed waar je mee bezig bent. Van een afstand precies vertellen wat er bijvoorbeeld te zien is in je atelier. Zelfs telefonisch, staande in een file. Ik kreeg een rondleiding op afstand in een mij onbekende ruimte die vol stond en hing met kunstwerken.
Ik zag schilderijen die er wat meer realistisch uitzagen. Landschappen waren in de verte gestoffeerd met herkenbare accenten als huisjes, mensjes en boompjes. De kleuren waren doorgaans feller. Ik zag verticalen die ogenblikkelijk de associatie oproepen met alles wat groeit. Daar tussendoor werk wat veel soberder van karakter was. Alsof er ruimte werd geschapen, de vlakverdeling alle aandacht kreeg. De vormen die vervaagden als in een onscherpe foto. Versoberde kleuren. Later begreep ik dat je terug bent in een delta. Dat je werkwijze parallel loopt met hoe een landschap ontstaat. Dat lege Nederlandse platteland waar je naar teruggekeerd bent. Zoals dát landschap.
Herkenbare accenten mogen dan zo goed als verdwenen zijn, maar wat daarvan is overgebleven zijn de spijkergaatjes.